My Passion for Trees
© Copyright Hanneke de Bruijn
Boomsoorten op deze website:
Contact
De Eik.
De eik is een sterke en krachtige boom. Al vanaf de begin van de beschaving was de boom al heilig en werd hij aanbeden. Er werden al rechtspraken onder gehouden.
Het zijn zeer bijzondere bomen.
Zomereik (Quercus robur).
De zomereik is bladverliezende loofboom. En is over heel Europa verspreid. De eik is de grote boom die 30 meter hoog kan worden. Al zijn er uitzonderingen van 50 meter. Het blad van de zomereik is onregelmatig gelobd, met 3 - 7 diepe bochtige insnijdingen en heeft een asymmetrische vorm. Het blad is kaal en heeft zijn grootste breedte boven het midden. De bladeren zijn 7-14 cm lang. De bladsteel is kort (1-9 mm); de bladvoet is hartvormig en aan beide zijden oorvormig teruggebogen. De bladvorm is het makkelijkst te herkennen en onderscheid zich met de nauw verwante wintereik. De bladeren zitten voornamelijk in kortloten, in groepjes nabij de toppen van de twijgen. Hierdoor en doordat de bladeren onregelmatig gericht staan, maakt de kroon een losse en rommelige indruk. De knoppen zijn kort en stomp, glanzend lichtbruin en meestal kaal, maar erg variabel. De zomereik is eenhuizig.
De mannelijke en vrouwelijke bloemen komen in aparte bloeiwijzen op de boom voor. Ze bloeien onopvallend licht groen, van april tot mei. De 2 - 3 cm lange eikels staan, vaak gepaard, op flinke (5 - 12 cm lange) steeltjes (vandaar de Duitse naam: "Stieleiche" en in het Engels: Pendunculate of Eikel-steel). De eikels zijn er vanaf augustus tot oktober. De schors van jonge bomen is glad en zwak grauwgroen glanzend, van oudere bomen wordt de schors diep en vrij onregelmatig gegroefd en grijsgroen van kleur. Naast lengtegroeven zijn er, in tegenstelling tot bij de wintereik of de tamme kastanje, ook vaak horizontale dwarsgroeven. Zeer oude eiken vertonen vaak zeer diepe groeven, en worden hol als ze een paar eeuwen oud zijn.
De Eik is een zeer lang levende, Europese boom die eeuwen door kan groeien. De Eik levert het meeste hardhout. De bladeren van de zomereik verteren zeer moeilijk door het looizuur in de bladeren. Daardoor is dat van invloed op de strooisellaag. De meeste eiken zijn gesnoeid tot hakhouten stoven. Zo konden ze makkelijker de takken oogsten voor de leerlooiers. Door deze techniek kunnen de bomen zich eeuwig verjongen. Er zijn hakhouten stoven geregistreerd die 1000 jaar oud zijn. In Engeland staan er op landgoederen en op “verborgen plekken” bomen van bijna 1000 jaar.
Wintereik (Quercus petraea)
Het blad van de wintereik is ondieper en meer regelmatig gelobd dan de zomereik en de bladhelften vormen elkaars spiegelbeeld. De grootste breedte van het blad ligt ongeveer in het midden. De bladeren zijn meestal glanzend donkergroen van kleur en harder dan die van de zomereik. Ook de plaatsing van de bladeren van de wintereik is wat regelmatiger verdeeld dan bij de zomereik. De bladsteel is bij de wintereik meestal veel langer: 10-29 mm lang tegen 2-8 mm bij de zomereik. Ook staan de napjes van de eikels van de zomereik op een steeltje en die van de wintereik hebben geen of een zeer kort steeltje.
Bron o.a.: Wikipedia en gidsen.
Hier onder kan je de verhalen van mij lezen.
Quercus
Sonsbeek eik, Arnhem, NL.
GPS: 51°59'21.29"N, 5°54'10.28"O
Kurk Eik, Arundel, UK.
GPS: 50°51'15.62"N, 0°33'8.01"W
Fownhope, Hereford, Herefordshire, UK.
Het verhaal bij deze boom.
Vanaf de camping (GPS camping 52°1'23.18"N, 2°37'49.74"W) liep een Public footpath de velden in. Nieuwsgierig wat er om de hoek te zien is, volgde we na het eten dit pad langs de rivier. Lang konden we niet langs de rivier lopen. We kwamen steeds meer oude bomen langs dit pad tegen. Oude meidoorn hagen die een eeuw geleden geplant waren en omgebogen om zo een haag te vormen. Oude Essen bomen, die hol waren, oude wilgenbomen met een taxus er in groeiend. Hoe verder we het veld in liepen hoe mooier. Op een afstand zagen we een grote eikenboom staan. En van de verte leek hij al heel wat. Hoe dichterbij we kwamen, hoe mooier en groter hij werd. Om naar de boom toe te gaan moesten we van het public footpath afwijken. Wat een boom!! Toen ik eenmaal goed voor de boom stond besefte ik me iets. Als jong meisje zijnde had ik altijd foto´s en tekeningen van bomen op mijn kamertje hangen. En ik besefte me toen ik voor de boom stond: ik had een schets van deze boom op mijn kamer hangen! Identiek! Terwijl deze boom ontzettend afgelegen staat! Hoe is het mogelijk. Wat een mooie krachtige, stevige boom zeg!. Ik liep het veld met hoog gras in om naar de stam te lopen en om de boom heen te lopen en foto´s te maken. Toen ik halverwege de achterkant van de boom stond hoorde ik op eens een lawaai. Een boer stond woest te schreeuwen dat ik van zijn land af moest. Hij probeerde me weg te jagen als of ik een wild dier was. Ik liet me niet bang maken maar liep wel langzaam van zijn veld af. Jammer om zo weg te moeten bij zo een boom.
GPS Boom: 52°0'51.90"N, 2°37'38.76"W.
Llangadog, Dyfed, Wales, UK.
Het Verhaal bij deze boom
Op een camping in Wales (GPS camping: 51°56'58.86"N, 3°53'57.13"W), vlak bij Llangadog stonden we op een rustig veldje aan een beekje waar ik de karakteristieke roep van de ijsvogel hoorde. Altijd fijn om dat te horen. Op onze avondwandeling liepen we het aangrenzende rivierdal bos in. Boven op was een weiland in het bos met daar in paarden en twee bomen. Eiken. We liepen het veld in om de Eiken eens goed te bekijken. Hoe dichter we bij de bomen kwamen besefte we dat ze ouder waren dan ze leken. Ze stonden solitair in het veld. 1 boom goed in blad en met een stevige en dikke stam, de ander met een even dikke stam, met dode takken, maar ook nog levend groen en ander plantjes in zijn kruin. Het werd al schemerig en de maan scheen spookachtig door de kale takken. Het bezorgde ons kippenvel. Ik wilde er niet te lang blijven. Later hoorde we van de eigenaar van de camping dat op dit terrein de Romeinen gehuisvest waren. En dat aan de boom zeer waarschijnlijk mensen terecht gesteld waren. Aha...! Vandaar de kippenvel. Mooie oude bomen met een geschiedenis. De resten van de muur van de Romeinse Villa waren verderop nog te vinden.
GPS boom: 51°56'59.41"N, 3°54'3.88"W.
Bowthorpe oak, Bourne, Lincolnshire, UK.
Het verhaal bij deze boom.
In een boek (Meetings with remarkable trees door Thomas Pakenham) had ik gelezen over deze boom, dat dit de grootste een oudste eik in Engeland zou zijn. Dat wil ik dan wel eens zien. De boom staat op een Privé terrein dus je moet echt weten waar hij is, anders vind je hem niet (Bowthorpe park farm, op de A6121 van Stamford naar Bourne, Manthorpe, Bourne, Linconshire. GPS 52°43'32.39"N, 0°25'46.15"W). De eigenaren wilde dat je toegangsgeld betaalde voor de boom. Wat ik een beetje raar vind, sinds de natuur gratis is. Je moest door de schuur van de boer en over het erf om bij de boom te komen. Voor je uit liepen de kippen die rond de boom en het weiland scharrelde. De boom is indrukwekkend groot en oud. En... In goed conditie. Meer dan 10 meter in omtrek. Vroeger was hij 30 meter hoog, maar in het verleden is er de top uitgewaaid. De hoogte is nu ongeveer 20 meter. De eik is hol van binnen en vroeger hebben er een tafel en stoelen in gestaan. De eigenaar heeft met kettingen de takken van de boom verankerd dat deze er niet uit zouden waaien. Wij hebben best wel veel oude eiken gezien, maar zo oud en groot als deze hebben we nog niet gezien. Best kans dat dit de grootste eik in Engeland is. Nou zijn er natuurlijk meer oude bomen op privé terreinen waar niemand het bestaan van af weet, dus met zekerheid kan je dat nooit zeggen. Het miezerde een beetje toen we de boom bezochten. Maar dat mocht de pret om van deze oude reus te genieten niet drukken. Deze boom is met zekerheid 800 jaar, zo niet ouder. De boom heeft een uitzonderlijke uitstraling en is een bezoek meer dan waard.
mypassionfortrees.nl ©Hanneke de Bruijn. 2008 - 2020. • Privacy Policy • Terms of use.